Beyen plan
Om meer solidariteit te garanderen tussen de verschillende Europese staten ontwierp J.W. Beyen, de toenmalige Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, in 1952 een voorstel tot het creëren van een grote Europese markt door middel van supranationale samenwerking, waarbij de EGKS een douanegemeenschap moest worden, zonder interne tariefgrenzen. Door een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid te scheppen zouden gemeenschappelijke belangen ontstaan. Destijds was men in Europa meer geïnteresseerd in intergouvernementele samenwerking, maar binnen de Benelux lag het Beyenplan ten grondslag aan het Beneluxmemorandum en de vorming van de Europese Economische Gemeenschap (EEG) in 1957.
