Opgericht bij het Verdrag van Maastricht in 1993. De EMU plaatst een bovengrens aan publieke uitgaven en de schulden van publieke uitgeven. Niet alleen een ban op het printen en circuleren van nationaal geld.
De EMU had drie stadia van voorbereiding, het derde en laatste stadium begon op 1 januari 2001 met de introductie van een enkele munteenheid, de Euro.
De EMU zorgt voor een algemene bank voor de landen die de Euro gebruiken (de landen van de Eurozone), de Europese Centrale Bank (ECB). De ECB behandelt de wisselkoers voor de 12 landen van de Eurozone en controleert daarbij het onderwerp van kredieten voor de gehele zone. Het Verdrag van Maastricht verplicht de ECB om de inflatie in de Eurozone te houden op 2% of minder per jaargang. De ECB wordt niet politiek gecontroleerd en is verboden bij het Verdrag om instructies te ontvangen van enig regering of enig EU-instituut. Het Verdrag vereist lidregeringen om hun economies zo te regelen zodat ze overeenkomen met de ECB’s monetaire politiek.
Als landen zich willen aansluiten bij de EU-landen moeten de economieën aan vier criteria voldoen (convergentiecriteria). Na aansluiting moeten landen instemmen om hun uitgaven op een bepaald niveau te houden ((Stabiliteits- en Groeipact). Onder dit pact kunnen regeringen, die overmatige begrotingsverschillen hebben (geven meer uit dan hun inkomen), en die geen pogingen doen om dit probleem op te lossen, een boete krijgen.
Links
Zie ook Euroland, enkele munteenheid and Optimaal Munteenheidsgebied
http://europa.eu.int/en/agenda/emu/emumenu.html